Tęsknota

I want you 

Yeah I want you 

And nothing comes close 

To the way that I need you 

I wish I can feel your skin 

And I want you 

From somewhere within 

It feels like there's oceans 

Between me and you once again 

We hide our emotions 

Under the surface and tryin' to pretend 

But it feels like there's oceans 

Between you and me 

I want you 

And I always will 

I wish I was worth 

But I know what you deserve 

You know I'd rather drown 

Than to go on without you 

But you're pulling me down 

It feels like there's oceans 

Between you and me once again 

We hide our emotions 

Under the surface and try to pretend 

But it feels like there's oceans 

Between you and me

I want you 

I want you 

And always will 

It feels like there's oceans 

Between you and me

Znacie to uczucie gdy nie wiecie czy starczy wam odwagi wypowiedzieć słowa, które od tak dawna siedzą wam w głowie, czy to dla tego że są cierpkie, czy dla tego że chcecie powiedzieć je komuś kogo naturalnie powinniście darzyć pewną dozą szacunku czy poszanowania? 

Mam tak teraz i nie wiem.... Chcę tak bardzo chcę je wypowiedzieć ale nie wiem czy starczy mi odwagi, czy zgromadzę w sobie na tyle sił aby przezwyciężyć strach. Bo co mogłoby się stać no nic. Najwyżej stracę kolejną osobę którą kocham. Problem w tym że kocham i nie mogę przestać.... Do jakich czynów by się nie posunęła.... Tak można kochać i nienawidzić. I można wybaczyć nie wybaczając. Nie można się za to pozbyć myśli.... 

Nie chcąc ranić innych mogę zranić siebię.

Znalazłam sposób na życie
To On
Taki jeden ktoś co poprawi ten mój los
Co bez przerwy mnie uwielbia
I chce przy mnie zawsze być

Butterfly

I want to fly

I want to die

I wanna fly

like butterfly

I wanna die

like butterfly

I wanna fly

I wanna die

Fly. Die. Butterfly.

https://soundcloud.com/baqbeatz/sensual

Chcę się tylko wtulić w Twoje ramiona i zapomnieć o problemach...

W prawdziwym życiu...

Dlaczego dobrzy ludzie umierają najpierw?

Pragnienie

Wtulić w osobę dla mnie ważną, któa wysłucha, zrozumie. Nie potrzebuje rozmawiać ważne że jest. Wypłakać się w jej ramię tak po prostu bez wstydu, bez pytań, ze zrozumieniem i wsparciem.

Umierając, żyjąc, będąc pomiędzy

Co się czuje umierając? Pustkę, strach, wolność, ulgę? Co jeśli czujemy każdy ból z całego życia? A co jeśli czujemy całe szczęście? Może to jednak pustka i brak uczuć, odczuć, doznań. Pustka jak w pokoju pełnym luster? Żyjąc nie czujemy kropel krwi płynących w naszych żyłach. Nie czujemy każdego oddechu, który daje nam tlen. Może też nie czujemy wszystkich uczuć jakie są w nas? Albo nie jesteśmy świadomi ich wagi i tego że są? A co jeśli...? Co jeśli to te uczucia dały by nam szczęście, wolność, nadzieję na lepsze jutro, na inne życie, wymarzone życie? 
Co robić, kiedy nie wie się co czuć? Co zrobić, kiedy nie wie się jak żyć? Czemu nie ma instrukcji? Małych wskazówek? Dlaczego inni nie potrafią nam przekazać ich doświadczeń? Dlaczego ciągle się zmieniamy nie chcąc zmian? Jak czujemy? Jak żyjemy? Zadaję za dużo pytań niż mogę dostać odpowiedzi. Wiem i jest to jedna z niewielu rzeczy jakie wiem. A może nie, może tylko wydaje mi się że wiem. Czym jest smutek, czym jest strach, czym jest ból, czym jest szczęście dla poszczególnych osób? Skąd możemy wiedzieć że ktoś nie kłamie? Czy nie okłamuje samego siebie? 

Co mam czuć?! 

Co robić?

Jak żyć?

Tylko silne kwiaty kwitną zimą :D Caresse sur l'océan

Jak dobrze mi z tym co mam. Jak równocześnie tęskno do czego innego. Ale jak dobrze mi ze sobą. Jak dobrze mi tu gdzie jestem. Czy to tylko przejściowe? Błagam nie. Bo jestem szczęśliwa i nie chcę tego tracić. Bez rodziny, bez wspomnień tworzę nową historię. Bliscy to nie rodzina, a rodzina to nie bliscy i dobrze mi z tym. Nienormalnie ale dobrze, dziwnie ale swojsko. Żar w sercu ogrzewa mróz, roztapia lód. Mocna delikatność przeze mnie przemawia. Niekontrolowany plan to mój sposób życia. Czasem by uciec trzeba dać się porwać w silny nurt rzeki, tonąc odbić od dna lub nauczyć się żyć na dnie. 

Łzy ulgi i szczęścia. Oczy płaczą, serce się cieszy, dusza jest spokojna.

Muzyka rządzi światem.

Muśnięcie oceanu,

Niesie ptaka tak lekkiego,

Wracającego z zaśnieżonych krajów

Ulotne zimowe powietrze.

W oddali twoje echo zanika

Zamki na lodzie.

Wiruj na wietrze, krąż, rozpościeraj swe skrzydła

W budzącym się szarym świcie

Znajdź drogę ku tęczy

Wyłoni się wiosna

Muśnięcie oceanu,

Kładzie ptaka tak lekkiego

Na kamieniu zatopionej wyspy

Ulotne zimowe powietrze.

W końcu twój oddech się oddala

Daleko w góry

Wiruj na wietrze, krąż, rozpościeraj swe skrzydła

W budzącym się szarym świcie

Znajdź drogę ku tęczy 

Wyłoni się wiosna

Spokój na oceanie.

Ludzie...

Czy wy wiecie, nic nie wiedząc?
Czy wy chcecie nie dla siebie?
Tak, wszyscy wiedzą swoje i wiedzą to najlepiej. Ale czy to jest prawda? Czy cokolwiek jest prawdą? 
Jestem sama tak to prawda. Może i nie chcę być sama, ale póki co mi z tym dobrze. To nie takie proste, a jednak. 

 

Wskazówka na dziś: Nieuzasadnione jest szukanie sensu życia, którym jest życie

Wszyscy postrzegamy świat inaczej
Każdy z nas widzi niebo inne
Może dla ciebie niebo jest cały czas czerwone
Może twoje niebo ma smak
Może twoje niebo jest moim oceanem
Może nie widzisz nieba
Może jesteś ślepcem, który tylko wyobraża sobie świat
A może po prostu jest to to samo niebo które ja widzę
Może...
Niczego nie mogę być pewna
Każdy jest inny, a ja nie mogę być wszystkim
Ale... Dlaczego?
Dlaczego jesteśmy tacy głupi w swych mądrościach?
Czemu tacy nieświadomi?
Czemu przychodzimy na świat bez instrukcji obsługi?
Gdybyśmy mieli cel to kolejne pokolenia przekazywałyby całą dostępną im wiedzę, czyż nie?
Tak, niby jako społeczeństwo jesteśmy coraz "sprytniejsi" i "mądrzejsi" ale czy na pewno?
W takim razie dlaczego nie potrafimy odpowiedzieć na pytania które ludzkość zdaje sobie od zarania dziejów?
Może nie ma odpowiedzi... Więc czemu nie możemy się z tym pogodzić?
Cały czas dążymy do celu jaki wskazało nam otoczenie myśląc że wybraliśmy go sami. Czyli nasze życia są tylko po to by były inne życia i te życia by były kolejne.